dinsdag 27 september 2011

The voice of… waar niet eigenlijk?

Vanaf het begin ben ik helemaal verkocht aan de Voice of Holland. Eindelijk een muzikale talentenshow die op de stem let en niet of je wel een Justin Timberlake-look of wild over het podium staat te springen. Oké, de juryleden kunnen af en toe wat dramatisch overkomen en ze zijn meestal meer in het camerabeeld dan de zangers zelf. Maar de kwaliteit van het programma is en blijft hoogstaand.

The voice lijdt dit jaar helaas aan een heuse identiteitscrisis. Deelnemers komen tegenwoordig van over de grenzen om door te breken en de Voice of Holland te worden. Juist, zangtalenten met maar weinig kennis over onze cultuur en die geen woord Nederlands kunnen brabbelen willen de stem van ons land zijn. Het kan niet, het hoort niet, ga in vredesnaam terug. Dit is voor de onbekende zangtalenten in ons land een van de weinige kansen die ze hebben om door te breken, maar de kans wordt aanzienlijk verkleind door jullie. Tegen hen moet de jury óók nog eens Engels spreken, oh zo typisch. Want natuurlijk is het vanzelfsprekend dat de Nederlanders zich aan moeten passen.

Het kan zo niet langer. Eruit zetten die handel. Eerst het verschil tussen Bavaria en Brand leren proeven. Eerst die poliepen kapot zingen terwijl je in volle borst meezingt tijdens een Guus Meeuwis-concert zoals al die Nederlanders in de competitie. En dan zien we wel weer.

Door Raf Stassen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten